Kordian (1994)

Najnowsza i jedna z najciekawszych inscenizacji "Kordiana", zrealizowana niemal w całości w naturalnych wnętrzach i plenerach, w miejscach historycznie związanych z akcją dramatu (plac Zamkowy, Starówka, Szkoła Podchorążych). Rozmachem przypomina najświetniejsze telewizyjne przedstawienia wielkiego repertuaru narodowego. Reżyser Jan Englert, jednocześnie autor adaptacji, dokonał dość istotnych zmian dramaturgicznych, proponując nową interpretację klasycznego dzieła.
"Kordian", przez historyków literatury określany jako generacyjny, przedstawiający dojrzewanie i klasykę pokolenia powstania listopadowego, dla "późnych wnuków" Słowackiego - czytelników, a także inscenizatorów - stał się mitem.
Jan Englert swoim spektaklem starał się przemówić do współczesnych widzów. Zracjonalizował romantyczne wizjonerstwo, a jednocześnie wzbogacił "Kordiana", patrząc na narodowy los przez pryzmat współczesnej świadomości historycznej (metaforyczne zakończenie, z obrazami płonącego Zamku Królewskiego we wrześniu 1939 r., tłumów na placu Defilad w październiku 1956).
Przedstawienie rozpoczyna scena koronacji cara na placu Zamkowym. W tłumie gapiów jest mały Kordian. Potem chłopiec błądzi ulicami Starówki, gdzie lud świętuje uroczystość. Dziecko nie rozumie jeszcze wagi wydarzenia historycznego, ale je przeżywa, magazynuje w pamięci i podświadomości. Niektóre postaci i sceny powrócą w dorosłym życiu Kordiana, jako uzasadnione psychologicznie reminiscencje z dzieciństwa. W następnej sekwencji bohater wygłasza słynny monolog "zabił się młody...", mierzy do siebie z pistoletu. Przeżywa świat na sposób hamletyczny, szuka celu w życiu, błądzi, "wszędzie pełno tajemnic..." - strzał z pistoletu wydaje się jedynym wyjściem z beznadziejnej sytuacji. Nieudana próba samobójcza Kordiana daje reżyserowi jeszcze jeden pretekst romantycznych fantazji - jako wizji rannego. Nierealny świat - diabły, anioły, lot na chmurze do Polski ze szczytu Mont Blanc - znajduje swoje uzasadnienie jako projekcja wyobraźni chorego, trawionego gorączką człowieka. Ten nowy "Kordian" telewizyjny, zrealizowany z wielką pieczołowitością, w znakomitej obsadzie aktorskiej - burzy nasze stereotypowe myślenie o dramacie romantycznym i zmusza do indywidualnego ustosunkowania się do narodowych mitów. [PAT]



Autor sztuki: Juliusz Słowacki
Tytuł oryginalny: „Kordian: Część pierwsza trylogii. Spisek koronacyjny”
Produkcja: 1994
Premiera TV: 21 listopad 1994

Reżyseria:


Muzyka:


Obsada:
Kordian
Grzegorz
Garbuś-Mefisto-Doktor
Prezes
Ksiądz-Papież
Konstanty
Car
Laura
Służąca-Violetta
Archanioł- Nieznajomy
Szatan
Starzec
Biskup-Prymas
Kuruta
Mały Kordian
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
Szyldwach
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-



IMDb (angielski)
Wikipedia (polski)


01.131228

(POL) polski,


Brak komentarzy:

Prześlij komentarz